محدودیت های اجرایی و مشخصات فنی

• حداقل قطر گالری می بایست به اندازه قطر یک کول و برابر 90 سانتیمتر می­باشد.
• جریان آب در گالری ها از قوانین هیدرولیک انهار باز تبعیت می نماید، لذا جریانات به صورت ثقلی می باشد. در این حالت عموماً هنگام طراحی­، حداکثر دو سوم حجم کلی کانال جهت حرکت جریان آب در نظر گرفته می­شود. دلیل امر فوق این می باشد که اگر از کل ظرفیت کانال جهت هدایت آب استفاده گردد، کانال به صورت لوله­های تحت فشار عمل خواهد نمود و با توجه به شیب کم و عدم تخلیه سریع آب توسط جسم خاک اصطلاحاً کانال خفه خواهد شد و پس زدگی رخ می دهد. لذا جهت پیش گیری از این امر ظرفیت کانال برابر یک سوم بیشتر از ظرفیت کل در نظر گرفته می­شود که این تخمین عموماً به صورت تجربی و قضاوت مهندسی می­باشد. لذا با توجه به موارد ذکر شده­، قطر کانال برابر 90 سانتیمتر در نظر گرفته می­شود.
• حداقل ارتفاع گالری می­بایست جهت امکان پذیر بودن عملیات حفاری برابر 1 متر می باشد.
• به منظور بالا بردن طول عمر بهره برداری از گالری ها و به تاخیر انداختن عملیات لایروبی در کف گالری­ها لازم است که به صورت تجربی 20 تا 30 سانتی متر به ارتفاع گالری­ها اضافه می­گردد. لذا با توجه به این امر و همچنین ابعاد کول­، ارتفاع کانال برابر 130 سانتیمتر در نظر گرفته می­شود.
• شیب گالری ها به منظور جلوگیری از فرسایش و جهش­های هیدرولیکی و با توجه به زبری کف کانال حدود 5/0 درصد الی 5/1 درصد در نظر گرفته می­شود.

به دلیل رعایت بهترین راندمان شعاع تاثیر جهت زهکشی آب در خاکی با مشخصات نفوذ پذیری ^3-10 الی ^5-10 ، فاصله گالری ها و کانال ها از دیواره­های پروژه نباید از بازه 5/0 الی 4 متر تجاوز بنماید. و محل گالری­ها  با توجه به تشکیل خطوط هم پتانسیل با طول و عرض برابر از  لبه فونداسیون ، برابر 5/0 متر در نظر گرفته می­شود.

• در طراحی و اجرای کانال های زهکشی معمولاً از قوس­های ناگهانی و شیب های غیر متعارف که سبب ایجاد ممنتوم در کانال می­شود، می­بایست جلوگیری نمود چرا که این پدیده باعث فرسایش و تخریب شیب­های اجرا شده می­گردد.

بمنظور هدایت و جمع­آوری آبهای جاری در محدوده تراز 0/16- متر­، و حفاری گالری هایی به ابعاد   90 × 130 سانتیمتر که بصورت شیبدار با شیب %1 تا 5/1 % خواهد بود، مطابق با نقشه های طرح پیشنهاد می‌گردد و پس از حفر گالری­ها و اجرای کول گذاری که از نوع کول­های تخم مرغی می­باشد، آب جریان یافته در گالری ها به چاه پمپاژ تعبیه شده در ضلع جنوبی هدایت می گردد و در صورت بالا آمدن تراز آب در چاه ها بوسیله پمپ های مکنده آب به خارج در محدوده پروژه پمپاژ می­شود.

• فضای خالی مابین دیواره گالری و سطح بیرونی کول با استفاده از شن و قلوه سنگ پر می­گردد.
• فضای خالی فوقانی و جانبی بین دو کول در گالری میبایست به منظور زهکشی باز گذاشته شود و درز تراز کف می­تواند با استفاده از ملات سیمان پر گردد و یا تنها با شن و ماسه پر شود.
• جهت پمپاژ آب زهکشی به صورت اولیه استفاده از پمپ کفکش تک فاز فلوتردار با دهانه خروجی 2 اینچ و توان پمپاژ آب تا ارتفاع 30 متر کافی می­باشد که پس از اجرای زهکش و مشخص شدن دبی دقیق آب زهکشی شده با گذشت زمان، می­بایست نوع پمپ به صورت دقیق و با توجه به نیاز اجرایی مشخص گردد.
• در صورت اجرای دیوار حائل با استفاده ازقالب دو طرفه و وجود فاصله بین دیواره گود و دیوار حائل نیازی به بستر سازی سطح پایدارسازی شده گود (سطح شاتکریت) نبوده و نصب لایه های عایق بر جداره بیرونی دیوار حائل بتنی، که این امر مستلزم فضای حداقل 50 سانتیمتر میان دیوار حائل و ساطح شاتکریت میباشد انجام می­شود. در غیر این صورت لایه های عایق باید بر روی سطح بدنه گود نصب گردد که در صورت اجرای سیستم پایدارسازی به روش نیلینگ، نیاز به آماده سازی و پرداخت سطح روی نیل­ها و سایر زوائد احتمالی می­باشد.
• در صورت اجرای سیستم TOP-DOWN و با توجه به اجرای دیوار حائل با استفاده از قالب یکطرفه، نصب لایه­های عایق بر روی سطح شاتکریت شده گود انجام خواهد شد.
• بر اساس شرایط حاکم در پروژه نظیر پی نواری و احتمال ورود فاضلاب بالادست به محدوده گود پروژه، استفاده از پوشش عایق بنتونیتی GCL به دلیل عدم عملکرد بهینه آب بندی در تقابل با فاضلاب و همچنین عدم تامین محصور شدگی مورد نیاز به ویژه در زیر فونداسیون، به علت اجرای پی نواری، پیشنهاد نمی­گردد.
• پیشنهاد این مشاور جهت آب­بندی گود پروژه مذکور با شرایط فوق استفاده از ورق ژئوممبرین VLDPE به عنوان گزینه اول فنی می­باشد که از انعطاف پذیری و مقاومت شیمیایی بالا با ماندگاری طولانی مدت برخوردار است، خاطر نشان میگردد جهت محافظت ورق ژئوممبرین VLDPE میان دو لایه ژئوتکستایل قرار خواهد گرفت. لازم به ذکر است با توجه به وجود فاضلاب و مقاومت شیمیایی کمتر ورق ژئوممبرین PVC نسب به ورق ژئوممبرین VLDPE، استفاده از ورق ژئوممبرین PVC به عنوان گزینه دوم فنی همراه دو لایه ژئوتکستایل محافظ پیشنهاد می­گردد.

بدیهی است در صورت هر گونه تغییر در پیش فرض­های مطرح شده و یا اعمال تغییرات در  نقشه­های سازه، طرح و سیستم عایق­بندی نیازمند بازنگری و اعمال تغییرات لازم خواهد بود.